Artykuł autorstwa Dariusza Farona opublikowany przez Wirtualną Polskę to poruszający reportaż o głuchych osobach w Polsce – o ich codzienności, problemach systemowych i bolesnych doświadczeniach wykluczenia.
Dariusz Faron, Córka odchodziła. A ja czułam, jakby mnie tam nie było, wp.pl, 04.04.2025 r.
Główną bohaterką jest Monika, matka niesłysząca od urodzenia, która nie mogła skutecznie komunikować się z lekarzami, gdy jej córka Lena umierała na sepsę i zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Brak tłumacza języka migowego, lekceważące podejście personelu i systemowe bariery sprawiły, że Monika została zepchnięta na margines nawet w najtragiczniejszym momencie życia. Reportaż pokazuje też szerzej problemy społeczności głuchych w Polsce, od trudności na rynku pracy, przez brak dostępu do informacji i usług, po depresję, izolację i systemowe ubóstwo, co wpływa na to, że poruszony temat należy uznać za istotny społecznie. Finałem historii jest protest zorganizowany 4 kwietnia 2025 roku, podczas którego osoby głuche upomniały się o swoje podstawowe prawa.
Reportaż Dariusza Farona stoi na wysokim poziomie dziennikarskim, ponieważ jest to tekst empatyczny oraz nacechowany emocjonalnie. Autor nie ogranicza się do przedstawienia dramatycznej historii jednostki, lecz umiejętnie osadza ją w szerszym kontekście społecznym. Przeplata narrację osobistą z wypowiedziami ekspertów oraz cytuje dokumenty prawne i raporty instytucji państwowych. Artykuł nie zawiera przekłamań, manipulacji czy stronniczości, dzięki czemu jest to rzetelna próba oddania głosu tym, których społeczeństwo często nie słyszy.
Artykuł wprost uderza w obojętność instytucji wobec mniejszości komunikacyjnej, jaką są osoby głuche. Pokazuje, że niedostępność informacji to nie tylko dyskomfort, lecz również zagrożenie życia. Historia Moniki i Leny to skrajny, ale niestety nieodosobniony przykład tego, do czego prowadzi brak systemowego wsparcia. Rząd planuje utworzenie Centrów Komunikacji, ale równie dobrze wiadomo, że wdrożenie planu w 2026-2027 roku to za późno dla wielu rodzin, takich jak Moniki.
Tekst autorstwa Dariusza Farona to nie tylko tekst o problemach osób głuchych. To uniwersalna opowieść o tym, jak państwo zawodzi ludzi, których nie chce zrozumieć. Śmierć dziecka, depresja, izolacja społeczna i walka o godność, wszystkie te dramaty można by złagodzić, gdyby istniała realna wola systemowych zmian.
Kryterium prawdy: 1/1
Kryterium obiektywizmu: 1/1
Kryterium oddzielenia informacji od komentarza: 1/1
Kryterium szacunku i tolerancji: 1/1
Kryterium zasadności tytułu: 1/1
Ocena: 5/5