utworzone przez Angelika Olearczyk | kwi 9, 2024 | Internet, Prasa |
Dawid Karpiuk, „Ten narkotyk to w Polsce plaga. „Inka zmieniła się w zombie”, Newsweek, 19.02.2024 r.
https://www.newsweek.pl/polska/spoleczenstwo/biora-kokaine-dla-ubogich-w-polsce-to-juz-plaga/9fw9s0j
Dziennikarz w tekście “Inka” zabiera czytelnika w świat Zośki, Inki, Małego, Krzyśka, Michała i innych uzależnionych od mefedronu osób. W niedługim tekście podzielonym na 7 oznakowanych cyframi rzymskimi części, przekazuje informacje o tym kim są jego rozmówcy lub ich uzależnieni od mefedronu znajomi. Dowiadujemy się jak go załatwiają, co im on daje, a co lub kogo zabrał. Pokrótce prezentuje zarówno historię biorących, jak i byłego dilera, czy od drugiej strony, osób pracujących w szpitalach bądź centrach pomocy.
Autor także zbiera i prezentuje dane o samej substancji oraz historii jej popularności w Polsce, przytaczając słowa socjologa i terapeuty warszawskiego Monaru, Adama Nyka. Krok po kroku Dawid Karpiuk rysuje obraz stosunkowo nowego, taniego oraz wciąż nie do końca przebadanego narkotyku jako zarówno stymulanta łączonego z towarzyskim oraz artystycznym życiemnocnym, jak i środka wywołującego w krótkiej perspektywie kilkudniowego, odbierającego poczuciesensu życia kaca. W dłużej perspektywie zaś, wzbudzającego agresję, psychozy, silne uzależnienie orazproblemy z sercem środka, mającego druzgocący wpływ zarówno na organizm, jak i psychikę osoby biorącej.
Sam temat wydaje się być ważny, i jako taki, był tym wrażliwszy na niedociągnięcia w przygotowaniu. Tych jednak u autora nie widać. Dziennikarz podszedł do niego skrupulatnie. Bogactwo zebranych historii, przedstawienie problemu od różnych stron, powoływanie się na słowa naukowców oraz rozmowy z samymi przyjmującymi mefedron osobami – wszystko to świadczy o dobrze wykonanej pracy podczas gromadzenia materiałów, ich obróbce i prezentacji czytelnikowi. Na uznanie z pewnością zasługuje również sam język, konstrukcja oraz stylistyka całości tekstu, który wzbudza zainteresowanie a następnie utrzymuje je do ostatniej linijki. Warte zauważenia jest także to, że dziennikarz nie wysnuł z palca teorii o wspomnianej w tytule “pladze”. W kontekście zażywania “tańszej kokainy” wymienione są miasta takie jak Warszawa, Poznań, Katowice, ale słowa toksykolożki Doroty Klimaszyk oraz socjologa Adama Nyka, sugerują, że problem jest coraz powszechniejszy. Przyczepić sięjedynie można do sugestii, że jest to ogólnokrajowy problem, gdyż na poparcie tej teorii przytoczono w materiale zbyt mało danych. Poza tym jednak ciężko znaleźć słaby punkt dotyczący treści.
Kryterium prawdy: 0,8/1
Kryterium obiektywizmu: 1/1
Kryterium oddzielenia informacji od komentarza: 1/1
Kryterium szacunku i tolerancji: 1/1
Kryterium zasadności tytułu: 0,8/1
Ocena: 4,6/5
Obraz Ewa Urban z Pixabay
utworzone przez Alicja Nowakowska | lut 29, 2024 | Internet, Prasa |
Marek Budzisz, Andrew A. Michta, CPK jest kluczowe dla całej wschodniej flanki NATO, rp.pl, 27.01.2024 r.
https://www.rp.pl/opinie-polityczno-spoleczne/art39748811-marek-budzisz-andrew-a-michta-cpk-jest-kluczowe-dla-calej-wschodniej-flanki-nato
Marek Budzisz oraz Andrew A. Michta w artykule dla Rzeczpospolitej wskazują na ważny militarny aspekt słuszności powstania Centralnego Punktu Komunikacyjnego. Autorzy artykułu podają szereg argumentów popierających zasadność kontynuowania budowy CPK skupiając się przede wszystkim na jej wojskowym znaczeniu. Ich rozważania omijają wątki najbardziej dyskutowane w przestrzeni medialnej związane ze skalą inwestycji oraz jej wpływem na rozwój ekonomiczny kraju.
Głównym argumentem „za” kontynuacją budowy CPK wskazanym w artykule jest skuteczna polityka odstraszania Federacji Rosyjskiej, w której to CPK odegrałoby bardzo ważną rolę. Zdaniem autorów jak najszybsza inwestycja w infrastrukturę usprawniającą wojskową mobilność na wschodniej flance NATO jest działaniem na rzecz utrzymania pokoju oraz pozbawieniem Kremla „strategii zwycięstwa”. Autorzy wskazują również na znaczenie CPK w sytuacji wybuchu konfliktu między NATO a Federacją Rosyjską, przede wszystkim podkreślają jego logistyczne znaczenie w przerzuceniu jak największej liczby żołnierzy oraz sprzętu na obszar zagrożony destabilizacją. Marek Budisz oraz Andrew A. Michta wskazują na istotną rolę Polski w sojuszu NATO. Ze względu na położenie geograficzne i długą granicę z Rosją oraz Białorusią, nasz kraj stał się „punktem ciężkości” systemu obrony flanki wschodniej. Co w przypadku potencjalnego konfliktu staje się ogromnym wyzwaniem logistycznym. Polska zdaniem autorów musi rozbudować swoją infrastrukturę militarną, aby w momencie potencjalnego zagrożenia zapewniała ona efektywny system obrony. Autorzy powołując się na słowa wysokich rangą dowódców z państw NATO podkreślają, że kraje sojuszu, w szczególności te graniczące z Federacją Rosyjską muszą zintensyfikować swoje przygotowania militarne – nie mogą pozostać bezczynne w tej kwestii.
Autorzy artykułu w jasny sposób przedstawiają argumenty za słusznością budowy CPK. Co zasługuje na pochwałę wystrzegają się próby „straszenia” czytelnika zagrożeniem wojny ze strony Rosji, temat jest wyjaśniony w sposób rzeczowy, autorzy w żaden sposób nie starają się manipulować emocjami odbiorców. Artykuł bazuje na obiektywnych rozważaniach podpartych bardzo dobrą znajomością sytuacji militarnej sojuszu NATO. Warto docenić również fakt, że autorami artykułu są eksperci: Andrew A. Michta – politolog, doktor z zakresu stosunków międzynarodowych oraz Marek Budzisz – ekspert ds. Rosji i obszarów postsowieckich w Fundacji Instytut Wolności.
Kryterium prawdy: 1/1
Kryterium obiektywizmu: 1/1
Kryterium oddzielenie informacji od komentarza: 1/1
Kryterium szacunku i tolerancji: 1/1
Kryterium zasadności tytułu: 1/1
Ocena: 5/5
Obraz Johannes Kirchherr z Pixabay
utworzone przez Hubert Głuch | lut 21, 2024 | Internet, Prasa |
Jacek Nizinkiewicz, „Trzy problemy Andrzeja Dudy, najbardziej samotnego człowieka w Polsce” rp.pl, 15.02.2024 r.
https://www.rp.pl/polityka/art39836091-jacek-nizinkiewicz-trzy-problemy-andrzeja-dudy-najbardziej-samotnego-czlowieka-w-polsce
Tekst Jacka Nizinkiewicza w Rzeczpospolitej ma charakter publicystyczny. Już w tytule autor nazywa prezydenta Andrzeja Dudę “najbardziej samotnym człowiekiem w Polsce”. Określenie to nie tylko jest oceniające i wartościujące, ale również wskazuje czytelnikowi, że ma on do czynienia z publicystyką. Co więcej, dzięki swojej konstrukcji sam nagłówek zachęca internautę do przeczytania artykułu, jednocześnie nie będąc click-baitem: od razu wiadomo, że tytułowa fraza jest wypowiedzią autora, który następnie w tekście wyjaśnia swoje stanowisko.
Artykuł podzielony jest na dwie części. Pierwszą z nich jest relacja z Rady Gabinetowej zwołanej przez Prezydenta Andrzeja Dudę. Jacek Nizinkiewicz wyjaśnia powody, dla których prezydent zainicjował spotkanie oraz jego intencje. Według autora Andrzej Duda chciał rozmawiać o CPK i elektrowni atomowej. Warto odnotować, że publicysta przedstawia w tym miejscu statystyki z badań dla Rzeczpospolitej, dotyczące postaw Polaków względem CPK.
Autor szybko przenosi jednak ciężar tej części tekstu z prezydenta na premiera. Jego zdaniem Donald Tusk odniósł zwycięstwo podczas Rady Gabinetowej, kierując rozmowę na dyskusję dotyczącą nielegalnych podsłuchów, które prowadzić miały służby za rządów PiS, za pomocą systemu szpiegowskiego Pegasus. Jacek Nizinkiewicz oprócz tematów rozmów opisuje również ich nastrój i formę prezydenta – zauważalnie słabą oraz premiera – znacznie lepszą.
W drugiej części tekstu felietonista przechodzi do jego clou. Zwraca uwagę na tytułowe “trzy problemy Andrzeja Dudy”. Według autora artykułu są to kolejno: obciążenie rządami Prawa i Sprawiedliwości, obrona wypowiedzi Donalda Trampa związanych z zagrożeniem ze strony Rosji i słabe kadry. Opisując każdy z aspektów Nizinkiewicz krótko rozwija swoje myśli, nie szczędząc mocnych, publicystycznych sformułowań (“kolejne trupy zaczną wypadać z szafy”, “Andrzej Duda zapędził się w ślepą uliczkę”, “prezydent jest w grze, którą przegrywa”).
“Trzy problemy” prezydenta, felietonista podsumowuje tezą, że obecnie jest on “najbardziej samotnym człowiekiem w Polsce” – ze względu na niechęć obecnie rządzących spowodowaną wcześniejszymi rządami PiS i niechęć partii Jarosława Kaczyńskiego, którą wzniecił szef gabinetu Andrzeja Dudy – Marcin Mastalerek.
Artykuł Jacka Nizinkiewicza mimo, że nie jest tekstem informacyjnym lub newsowym, pozwala czytelnikowi na zaznajomienie się z aktualną agendą polityczną, nakreśla ważne tematy i relacjonuje wydarzenie polityczne, jakim była Rada Gabinetowa. Ponadto autor ocenia siłę polityków, na podstawie ich zachowań. W szczególności skupia się na prezydencie, którego pozycję analizuje z perspektywy trzech problemów, które szkodzą mu w karierze.
kryterium prawdy: 1/1
kryterium obiektywizmu: 0,7/1
kryterium oddzielenia informacji od komentarza: 0,7/1
kryterium szacunku i tolerancji: 1/1
kryterium zasadności tytułu: 1/1
Ocena: 4.4/5
Obraz Michał z Pixabay
utworzone przez Wiktor Nowak | lut 19, 2024 | Internet, Prasa |
Anna Wittenberg i Marek Mikołajczyk, “Interpelacja nr 1400. Jak pieski weszły do Sejmu [ŚLEDZTWO DGP], Dziennik Gazeta Prawna, 19.02.2024 r.
https://www.gazetaprawna.pl/wiadomosci/kraj/artykuly/9435491,interpelacja-nr-1400-jak-pieski-weszly-do-sejmu-sledztwo-dgp.html
Dziennikarze Dziennika Gazety Prawnej Anna Wittenberg i Marek Mikołajczyk przeprowadzili prowokację dziennikarską. Stworzyli profil rzekomego stowarzyszenia na Facebooku oraz napisali do posłów z prośbą o pomoc we wpisaniu leku dla psów rasy shiba inu na listę leków weterynaryjnych. Lek rzekomo miał pomagać w leczeniu zaćmy u tych psów.
Jak się okazało na apel niemający nic wspólnego z prawdą zareagowało aż 16 parlamentarzystów Polski 2050, którzy przesłali interpelacje w tej sprawie. Większość nawet pomimo tego, że nie zostali poproszeni o interwencję przez autorów artykułu.
Co ważne autorzy skontaktowali się z parlamentarzystami, którzy podpisali interpelacje i dopytywali o to czy przed jej wysłaniem sprawdzali czy informacje podane przez rzekomą organizację są zgodne z prawdą.
Co ważne, autorzy niniejszą publikacją starają się zwrócić uwagę na problem wysokiej liczby interpelacji, których liczba z kadencji na kadencję się zwiększa. Zapytali również o zdanie ekspertów, którzy stwierdzają, że ta forma aktywności stała się często używana przez posłów z trzeciego szeregu po to aby pokazać ich zaangażowanie. Szczególnie widoczne jest to w kampanii wyborczej kiedy to kandydacie chwalą się ile interpelacji napisali w poprzedniej kadencji.
Eksperci zwrócili również uwagę, że nie tylko wysyłający interpelacje powinni sprawdzać jej prawdziwość. Ten obowiązek spoczywa również na prezydium Sejmu
Na pochwałę zasługuje również przytoczenie danych o interpelacjach złożonych w poszczególnych kadencjach oraz parlamentarzystów, którzy są “najaktywniejsi” w obecnej kadencji.
Tekst kończy krotki wywiad z politolożką i prawniczką, która wyjaśnia pojawiające się w tekście wątpliwości prawne i tłumaczy obecny system składania interpelacji.
Tekst zasługuje na pochwałę, ze względu na pracę wykonaną przez dziennikarzy i chęć zwrócenia uwagi na temat, który rzadko jest przedmiotem debaty publicznej, a jak się okazuje posłowie wykorzystują interpelacje do poprawiania swoich statystyk. W tekście znajdują się wypowiedzi ekspertów ale również “podpuszczonych” posłów. Dane liczbowe i krótki wywiad tłumaczący zawiłości prawne dodaje przejrzystości sprawie. W tekście jedyni zabrakło informacji do jakich posłów apel został wysłany i czy byli to parlamentarzyści z różnych opcji politycznych
Kryterium prawdy: 1/1
Kryterium obiektywizmu: 0,9/1
Kryterium oddzielenia informacji od komentarza: 1/1
Kryterium szacunku i tolerancji: 1/1
Kryterium zasadności tytułu: 1/1
Ocena: 4,9/5
Obraz Thorsten Schulze z Pixabay
utworzone przez Anna Piotrowska | lut 16, 2024 | Internet, Prasa |
Renata Kim, „Luksusowy apartament rektora za miliony od Collegium Humanum. „Kuriozalna sytuacja” [ŚLEDZTWO]”, 9 lutego 2024r. Newsweek
https://www.newsweek.pl/polska/spoleczenstwo/rektor-collegium-humanum-kupil-luksusowy-apartament-za-pozyczke-od-uczelni-sledztwo/5mmpgyj
Renata Kim w śledztwie przeprowadzonym dla Newsweeka opisuje, jak Rektor Collegium Humanum kupił luksusową willę za 9,5 mln złotych i nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby kupił ją za własne pieniądze, a nie pieniądze uczelni.
Warszawa, Powiśle luksusowa lokalizacja, budynek klasy A, przeszklona winda, podziemny garaż, ochrona całą dobę, monitoring i portier na dodatek. A to wszystko za nie bagatela 40 tys. złotych za metr kwadratowy.
W tym prestiżowym miejscu w lutym 2023 r. 200-metrowy apartament z 200-metrowym tarasem kupił sobie rektor Collegium Humanum – Szkoły Głównej Menedżerskiej prof. dr hab. Paweł Czarnecki. Za 9,5 mln zł, bo w cenie jest też miejsce w garażu
– czytamy w artykule.
Renata Kim sprawdziła księgi wieczyste i okazało się, że wierzycielem hipotecznym mieszkania jest Collegium Humanum, a co najciekawsze uczelnia na dwa tygodnie przed zakupem apartamentu, udzieliła rektorowi pożyczki.
Newsweek nie raz zajmował się już tą uczelnią. Renata Kim stanowcza zaznacza, że:
Samo Collegium Humanum, jak pisaliśmy wielokrotnie w „Newsweeku”, to kuźnia partyjnych nominatów do spółek skarbu państwa. Nie tylko wydaje na masową skalę tanie dyplomy MBA, ale robi to we współpracy z zagranicznymi uczelniami, które nie mają prawa nadawać stopni naukowych. I tak naprawdę nie istnieją.
– czytamy w materiale dziennikarki.
W tekście pojawiają się także wypowiedzi ekspertów m.in. prof. dr hab. Dariusza Jemielniaka, Akademia Leona Koźmińskiego, wiceprezesa PAN, faculty associate Harvard University, wykładowcy dużej publicznej uczelni i prof. Huberta Izdebskiego z SWPS, prawnika, współtwórcy ustaw o samorządzie terytorialnym i szkolnictwie wyższym w Polsce. Wszyscy naukowcy zgodnie twierdzą, że działanie, w którym uczelnia finansuje zakup apartamentu swojego rektora jest zaprzeczeniem działalności statutowej uczelni.
Collegium Humanum otrzymywało także liczne dotacje od Ministra Edukacji Przemysława Czarnka.
Artykuł Renaty Kim czyta się ciekawie i dynamicznie. Autorka wyważyła fakty, opinie i komentarze na tyle, że każdy odbiorca zrozumie, w czym tkwi problem i jak działa prawo w tym zakresie. Zapewne, to nie ostatni materiał o Collegium Humanum.
Kryterium prawdy: 1/1
Kryterium obiektywizmu: 1/1
Kryterium oddzielenie informacji od komentarza: 1/1
Kryterium szacunku i tolerancji: 1/1
Kryterium zasadności tytułu: 1/1
Ocena: 5/5
Obraz DaveMeier z Pixabay
utworzone przez Alicja Nowakowska | lut 14, 2024 | Internet, Prasa |
Piotr Łukasiewicz „Nie dożyję osiemnastki? Czy i jak Izrael zmienia się pod wpływem wojny i krytyki ze świata” Tygodnik Polityka, 25 grudnia 2023 r.
Link do artykułu: https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/swiat/2239951,1,nie-dozyje-osiemnastki-czy-i-jak-izrael-zmienia-sie-pod-wplywem-wojny-i-krytyki-ze-swiata.read
Piotr Łukasiewicz w artykule dla tygodnika Polityka analizuje nastroje Izraelczyków wobec wojny oraz krytyki płynącej ze świata w związku z działaniami podejmowanymi przez wojsko w Gazie. Co zasługuje na pochwałę, dziennikarz, aby przybliżyć czytelnikom stanowisko Izraelczyków przywołuje liczne badania oraz statystyki, z których dowiadujemy się jak zmieniało się zdanie społeczeństwa wobec kwestii takich jak: poparcie dla aktualnego premiera – Benjamina Netanjahu, planu two state solution czy pokojowego rozwiązania konfliktu z Hamasem.
Jak wynika z listopadowych oraz grudniowych sondaży przeprowadzonych w Izraelu, większość Izraelczyków domaga się przede wszystkim odzyskania zakładników, a tylko ok. 10-15% społeczeństwa uważa, że Izrael powinien zakończyć operacje w Gazie. W Izraelu znacząco spadło również poparcie dla planu two state solution, który zakładał pokojowe współistnienie państwa Izraelczyków oraz Palestyńczyków. Przed zamachem Hamasu popierało go niecałe 40%, w listopadzie natomiast jedynie 28%. Jak zauważa Piotr Łukasiewicz wśród Izraelczyków coraz bardziej powszechne staje się przekonanie, że nie tylko Palestyńczycy, świat arabski, ale także zachodnia część świata nie rozumie krzywd zadanych im przez Hamas 7 października. Zdaniem Izraelczyków zachodnie państwa zdają się pamiętać jedynie okrucieństwo z bombardowanej Gazy, natomiast wyparli obrazy z początku wojny Hamasu z Izraelem, kiedy to świat Izraelczyków stanął w miejscu. Wydarzenia z 7 października sprawiły, że Izraelczycy znów poczuli się, jak to określił autor „sami wobec wszystkich”.
Dziennikarz odwołuje się także do zmiany poparcia Benjamina Netanjahu. Mimo, że aż 70% ankietowanych Izraelczyków przed wydarzeniami z 7 października chciało jego odejścia, obecnie jego pozycja coraz bardziej się umacnia. Premier Izraela doskonale wie, że większość obywateli pragnących jego odejścia żąda również upadku Hamasu, co daje mu pozytywne prognozy na przyszłą kadencje. Zmianie uległ również odsetek osób chcących odejścia Netanjahu po wojnie z Hamasem – chce tego 41%. Dlatego jak zauważa autor siła Netanjahu nie polega jedynie na wsparciu z Ameryki, ale i również z Izraela.
Piotr Łukasiewicz w swoim artykule przedstawia wielowarstwowe zmiany jakie zaszły w społeczeństwie Izraela podczas wojny z Hamasem. Dla lepszego zrozumienia złożoności konfliktu stara się przedstawić konflikt oczami Izraelczyków. Dziennikarz umiejętnie oddziela informacje od własnego komentarza. W rozważaniach bazuje przede wszystkim na faktach podpartych statystykami oraz badaniami, dlatego artykuł napisany jest w sposób rzetelny oraz obiektywny.
Kryterium prawdy: 1/1
Kryterium obiektywizmu: 1/1
Kryterium oddzielenie informacji od komentarza: 1/1
Kryterium szacunku i tolerancji: 1/1
Kryterium zasadności tytułu: 1/1
Ocena: 5/5
Fot. Canva
